سرانجام نسخه ریمستر و بهبودیافته بازی اسپایدرمن (به انگلیسی: Marvel’s Spider-Man Remastered) برای پلتفرم PC منتشر شد. وظیفه ریمستر این اثر را شرکت Nixxes به عهده داشته که توانسته بهبودهای مناسبی را ایجاد کند. پشتیبانی از صفحات نمایش عریض، فریم‌ریت بدون محدودیت، قابلیت‌های DLSS و DLAA از شرکت انویدیا، بازتاب‌های بهینه‌شده توسط تکنولوژی ری-تریسینگ، بهبود نمایش سایه‌ها، قابلیت استفاده از گیم‌پد دوال-سنس پلی‌استیشن برای تجربه عالی‌ترین حس در گیم‌پلی و … از تلاش‌هایی است که این شرکت در ریمستر بازی اسپایدرمن کشیده است.

از منظر فنی، گرافیک بازی Marvels Spider-Man و صداگذاری‌های آن در یک کلام، بی‌اشکال هستند. چون بازی هم در مکان‌های بسیار متفاوت و پرجزئیاتی قصه‌اش را روایت کرده است و هم از پیوستگی بسیار مناسبی بهره می‌برد. مثلا این بازی تقریبا چیزی به اسم لودینگ ندارد و اگر هم دارد، همواره کمتر از ده ثانیه برای به پایان رسیدنش مخاطب را معطل می‌کند. کات‌سین‌های بازی کیفیت فوق‌العاده‌ای دارند و طراحی چهره‌ی شخصیت‌های اصلی مثبت و منفی، در بالاترین انتظار هستند. واکنش‌های دقیق صورت و بدن آن‌ها، طراحی حساب‌شده و پرجزئیات تمامی محیط‌ها که در بسیاری مواقع با عناصری واکنش‌دهنده به حرکات شما پر شده‌اند و کیفیت بالای بافت‌های به کار گرفته‌شده در نقطه به نقطه‌ی نقشه‌ی بزرگ بازی، از اسپایدرمنِ انحصاری پلی‌استیشن ۴، یک تجربه‌ی بصری ایده‌آل ساخته‌اند.

فارغ از همه‌ی موارد بیان‌شده، یکی از مهم‌ترین و تحسین‌برانگیزترین ویژگی‌های بازی Marvel’s Spider-Man نحوه‌ی ارائه‌ی گیم‌پلی مخفی‌کارانه در بخش‌های گوناگون آن به بازیکنان است. گیم‌پلی لایق ستایشی که در آن اتفاقا گجت‌ها، آپگریدها و در کل تمامی امتیازهایی که در طول بازی کسب می‌کنید، به دردتان می‌خورند و با توجه به هوش مصنوعی نسبتا بالا و کاملا راضی‌کننده‌ی دشمنان، اگر اهل انجام باحوصله‌ی فعالیت‌ها باشید، می‌تواند شدیدا باعث لذت بردن‌تان از بازی شود. فارغ از بعضی بخش‌های گیم‌پلی که شما را مجبور به پشت سر گذاشتن دشمنان بدون لو رفتن و در اوج سکوت می‌کنند، در بسیاری قسمت‌ها نیز انتخاب کاملا برعهده‌ی خودتان است.

برخلاف خیلی از دنباله‌ها که مستقیما سراغ همان شخصیت‌های قبلی و ادامه داستان می‌روند، بازی Dying Light 2 ارتباط آنچنان مستقیمی به قسمت اول ندارد. اینجا دیگر خبری از هران، کایل کرین، برج (The Tower)، غدیر سلیمان، جید آلدمیر و… نیست. این‌بار شما کنترل ایدن کالدول (Aiden Caldwell) را بر عهده می‌گیرید که ۱۵ سال پس از وقایع آخرالزمانی در پایان Dying Light: Definitive Edition به دنبال خواهر گمشده خود است. ایدن کودکی هولناکی داشته و احتمالا به همراه خواهرش تحت آزمایش‌های غیرقانونی و غیر انسانی قرار می‌گرفته. گذشته‌ی او هم رموز و بخش‌های پنهان بسیاری دارد و وی ظاهرا به تنهایی نمی‌تواند به آن‌ها پی ببرد؛ در نتیجه به‌عنوان بخشی از گروه مهاجران (Pilgrims) وارد شهر می‌شود تا خواهر خود را در آخرین سنگرگاه انسانیت پیدا کند.

گرچه باید بدانید ایدن پیش از آغاز داستان بازی آلوده شده و باید مدام برای زنده ماندن در تقلا باشد. او مهارت‌های ورزشی و مبارزه‌ای منحصر به‌فردی دارد، تا جایی که تصمیمات وی می‌تواند سرنوشت شهر را دستخوش تغییر کند. در آخر این بخش می‌توان اشاره کرد که تمام کردن داستان اصلی بازی بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت زمان می‌برد اما اگر بخواهید به مراحل فرعی و تمامی فعالیت‌های جانبی بپردازید، بیش از ۱۰۰ ساعت درگیر آن خواهید بود.

با وجود قابل قبول بودن داستان قسمت اول دایینگ لایت، نمی‌توان از این حقیقت چشم‌پوشی کرد که گیم‌پلی بهترین بخش آن بود؛ به‌طوری که به شخصه حداقل چند ده بار آن را به پایان رسانده‌ام، بدون اینکه احساس کنم وضعیت گیم‌پلی تکراری یا خسته‌کننده شده. تکه‌تکه کردن زامبی‌ها با اسلحه‌های مختلف و خلاقانه (از لوله آب گرفته تا کارد قصابی و شمشیر سامورایی!) همیشه سرگرم‌کننده بود، حرکات پارکور فوق‌العاده جذاب به‌نظر می‌رسید و مهارت‌هایی که از طریق درخت مهارت سه‌گانه بازی به‌دست می‌آوردیم هم ارزش تمام تلاش‌ها را داشت.

تکلند اکنون با بازی Dying Light 2 تمام المان‌های مذکور را به سطح جدیدی وارد کرده تا موفقیت و محبوبیت آن را تضمین کند. قسمت دوم در «دوران تاریک مدرن» جریان دارد، جایی که تمدن انسانی که ما می‌شناسیم کاملا از بین رفته و روی خاکسترهای آن، یک تمدن نه چندان دلپذیر بنا شده است. اینجا مردم فقط برای بقا و منابع کمیاب به جان هم می‌افتند و ضعفا جایگاهی در پناهگاه‌های امن ندارند.

درحالت کلی، F1 22 دارای ویژگی‌های جدیدی است و مشکلاتی هم دارد که نمی‌توان منکر آن شد، اما تجربه‌ای مشابه با نسخه پیشین را ارائه می‌دهد. در جریان F1 22، دیگر شاهد بخش داستانی نیستیم، موردی که یکی از نقاط ضعف سال گذشته به حساب می‌آمد و کدمسترز با نبود داستان در این نسخه، تمرکز اصلی خود را روی My Career، My Team و بخش آنلاین گذاشته است. ابتدا به‌سراغ بررسی طراحی ماشین‌ها، عملکرد آن‌ها درکنار عملکرد پیست‌های بازی برویم و سپس به‌سراغ بررسی سایر محتویات F1 22 می‌رویم.

اولین و مهم‌ترین فاکتور در بازی‌های ماشین‌سواری شبیه‌ساز، این است که عملکرد هر ماشین مطابق با مدل واقعی آن باشد. برای مثال، درحال حاضر ماشین تیم فراری بهترین عملکرد (از نظر Power Unit) را نسبت‌به سایر ماشین‌ها در این فصل از فرمول وان دارد. حال اگر تیم سازنده به این مورد توجهی نداشته باشد، بازی نمی‌تواند حس و حال واقع‌گرایانه را القا کند. در F1 22 ماشین‌ها از نظر طراحی دقیقا شبیه‌ساز مدل فصل جدید خود هستند و از نظر فیزیک و نحوه عملکرد در پیست مسابقه هم عملکرد خوبی دارند. البته که بعضی از ماشین‌ها هم‌اکنون آپدیت‌هایی را دریافت کرده‌اند و مدل‌های قرار گرفته، باتوجه‌به طراحی اول سال خود هستند و تیم سازنده می‌توانست آپدیت به‌روزتری از آن‌ها را ارائه دهد.

هرکدام از ماشین‌های رد بول، فراری، مرسدس بنز، آلفا رومئو و سایر تیم‌ها ساختاری مخصوص‌به خود را دارند و با رانندگی آن‌ها به‌خوبی می‌توانید تفاوت را حس کنید. ازطرفی آسیب دیدن بخش‌های مختلف ماشین، به‌خوبی تاثیر خود را در بازی نشان می‌دهد و روی هندلینگ اتومبیل مورد نظر تاثیر می‌گذارد. موردی که کدمسترز سعی دارد نسخه به نسخه آن را به ایده‌آل جهانی خود نزدیک‌تر کند، طراحی پیست‌های سری F1 است. دراینجا پیست‌هایی نظیر اسپانیا، استرالیا و ابو ذبی دوبی طراحی بهتری نسبت‌به گذشته دارند و شاهد اضافه شدن آپدیت‌هایی که در واقعیت به پیست‌ها اضافه شده‌اند، هستیم. هرقدر که کدمسترز در ارائه تجربه‌ای شبیه‌ساز برای ماشین‌های F1 موفق عملکرده، در ارائه این حس برای Supercarهای بازی ناامیدانه عمل کرده است.

با شروع بازی و همچنین ورود به My Career یا My Team، می‌توانید شخصیت خود را شخصی‌سازی کنید. نکته اینجا است که پس از گذشت چهار الی پنج سال هنوز شاهد مدل‌های تکراری هستیم و به‌نظر می‌رسد کدمسترز قصد ندارد از مدل‌های بیشتر و جدیدتری برای بخش شخصی‌سازی کاراکتر خود استفاده کند. همچنین در F1 22 هاب تازه‌ای به نام F1 Life اضافه شده است که می‌توانید خانه خریداری کرده و با موارد مختلف آن را تزئین کنید. تابه‌اینجای کار، با یک هاب جالب طرف هستیم، اما مشکل از جایی شروع می‌شود که پای پرداخت‌های درون برنامه‌ای به وسط می‌آید. حتی برای خرید ساده‌ترین هدست که ساده‌ترین آیتم تزئینی موجود در F1 Life به حساب می‌آید، باید هفت الی هشت دلار هزینه کنید و آیتم‌های تزئینی بتل پس بازی هم آنطور که باید و شاید کیفیت مناسبی ندارند.

بازی MX vs ATV Legends مسابقات موتورسواری را به شیوه‌ای متفاوت به نمایش گذاشته و می‌توانید همراه با تنوع بزرگی از موتورهای مختلف به سراغش بروید. محیط‌های بزرگی را می‌بینیم که رقابت در آن‌ها به شکل حرفه‌ای دنبال شده و باید با پیروزی در مسبقات، شانس ارتقای موتور خود را کسب کنید. می‌توانید در ادامه به اسطوره مسابقات تبدیل شده و بهترین زمان را به ثبت برسانید. مسابقات بازی را می‌توانید در حالت تقسیم صفحه به صورت دو نفره هم تجربه کنید. امکان حضور در رقابت‌های آنلاین ۱۶ نفره هم وجود دارد و با گیم‌پلی مبتنی بر تیم، رقابت‌ها هیجان انگیزتر خواهد شد.

در حالت Career جدید می‌توانید به رقابت پرداخته و با انتخاب‌های مختلف در مسیرهای خاص قرار بگیرید. رویدادهایی هم در بازی وجود دارد که شدت بالاتری از رقابت را برای شما خواهد داشت. شگفتی‌های جدیدی هم در بازی وجود دارد که سبک رقابت شما را تعیین خواهد کرد. باید با روش‌های جدید به چالش‌ها توجه کرده و سوار بر جدیدترین موتورها، از مراحل نهایی عبور کنید. سیستم فیزیک بازی هم ارتقا یافته است و با بالاترین دقت می‌توانید به سراغش بروید. مسابقات آفرود بازی قابل سفارشی سازی است و حتی می‌توانید دوستان خود را به یک سرور دعوت کرده و در کنار هم رقابت داشته باشید.