تصاویر بازی نشان می‌دهند که Maneater تا چه اندازه گاهی از لحاظ گرافیک فنی، نورپردازی، سایه‌زنی و حتی ارائه‌ی تصویری نسبتا پرجزئیات از محیط‌های مختلف فاصله‌ی زیادی تا استانداردهای امروز دارد. اما کمتر کسی آن را از این جهات قضاوت خواهد. به بیان بهتر با اینکه بازی جدید خلق‌شده توسط دو استودیو Tripwire Interactive و Blindside Interactive که شرکت Deep Silver (دیپ سیلور) وظیفه‌ی انتشار آن را برعهده داشت، در برخی بخش‌ها ضعیف و در بعضی قسمت‌ها مانند داستان‌سرایی و استفاده از موسیقی‌ها خنثی و بدون تاثیر مثبت و منفی به یاد ماندنی روی بازیکن به نظر می‌رسد، کسی باتوجه‌به چنین مواردی از آن گله‌مند نمی‌شود.

روایت قصه با شکار شدن یک کوسه‌ی مادر و نسبتا قدرتمند توسط یک جلاد آبزیان کلید می‌خورد؛ کوسه‌ای حامله که فرزند او در دستان شکارچی مادر متولد می‌شود، زخم چاقوی مرد را می‌پذیرد و با دندان‌های خود نیمی از دست او را می‌کند. بازی Maneater هم در اصل با بازگشت او به آب، شکار شدن انواع‌واقسام موجودات توسط این خون‌خوار، جنگ او با انسان‌ها و بزرگ و بزرگ‌تر شدن وی پیش می‌رود. در همین حین بازی سعی می‌کند با کمک صدای راوی و برخی کات‌سین‌های اغراق‌آمیز فضایی طنز به خود ببخشد و مدام با ذکر حقایق دروغین راجع به کوسه‌ها مخاطب را سرگرم نگه دارد. مراحل آن نیز از رفتن به نقاط گوناگون نقشه‌ای نسبتا کوچک اما شکل‌گرفته توسط هشت منطقه‌ی متفاوت، کشتن انسان‌ها و آبزیان دیگر، پیدا کردن برخی اشیا در اعماق و شخصی‌سازی و قدرتمند کردن کوسه توسط گیمر تشکیل شده‌اند.

بازی Maneater همیشه سریع‌تر از آن‌چه که انتظار دارید، به تکرار می‌افتد. با اینکه طی چند مرحله رفتن به سراغ موجودی نسبتا قدرتمندتر و تلاش برای شکست او به کمک جاخالی دادن به موقع، قفل کردن موجود روی هدف، گاز گرفتن وی یا ضربه زدن به بدنش جالب به نظر می‌رسد، بازی به سرعت شما را مثل یک جهان-باز آشنا و نه‌چندان لایق احترام مجبور به انجام کارهای فرعی می‌کند. به این معنی که کم‌عمق بودن سیستم مبارزات بازی باعث می‌شود نه‌تنها کار بازیکن از جایی به بعد صرفا به دکمه‌زنی به موقع خلاصه شود، بلکه به وضوح درک کنید تنها راه شکست منطقی برخی دشمنان رساندن کوسه به سطح آن‌ها است. کوسه را چگونه باید به سطح آن‌ها رساند؟ تکرار، تکرار و تکرار مراحلی که اصولا فرعی و اختیاری خطاب می‌شوند.