برخلاف خیلی از دنباله‌ها که مستقیما سراغ همان شخصیت‌های قبلی و ادامه داستان می‌روند، بازی Dying Light 2 ارتباط آنچنان مستقیمی به قسمت اول ندارد. اینجا دیگر خبری از هران، کایل کرین، برج (The Tower)، غدیر سلیمان، جید آلدمیر و… نیست. این‌بار شما کنترل ایدن کالدول (Aiden Caldwell) را بر عهده می‌گیرید که ۱۵ سال پس از وقایع آخرالزمانی در پایان Dying Light: Definitive Edition به دنبال خواهر گمشده خود است. ایدن کودکی هولناکی داشته و احتمالا به همراه خواهرش تحت آزمایش‌های غیرقانونی و غیر انسانی قرار می‌گرفته. گذشته‌ی او هم رموز و بخش‌های پنهان بسیاری دارد و وی ظاهرا به تنهایی نمی‌تواند به آن‌ها پی ببرد؛ در نتیجه به‌عنوان بخشی از گروه مهاجران (Pilgrims) وارد شهر می‌شود تا خواهر خود را در آخرین سنگرگاه انسانیت پیدا کند.

گرچه باید بدانید ایدن پیش از آغاز داستان بازی آلوده شده و باید مدام برای زنده ماندن در تقلا باشد. او مهارت‌های ورزشی و مبارزه‌ای منحصر به‌فردی دارد، تا جایی که تصمیمات وی می‌تواند سرنوشت شهر را دستخوش تغییر کند. در آخر این بخش می‌توان اشاره کرد که تمام کردن داستان اصلی بازی بین ۱۵ تا ۲۰ ساعت زمان می‌برد اما اگر بخواهید به مراحل فرعی و تمامی فعالیت‌های جانبی بپردازید، بیش از ۱۰۰ ساعت درگیر آن خواهید بود.

با وجود قابل قبول بودن داستان قسمت اول دایینگ لایت، نمی‌توان از این حقیقت چشم‌پوشی کرد که گیم‌پلی بهترین بخش آن بود؛ به‌طوری که به شخصه حداقل چند ده بار آن را به پایان رسانده‌ام، بدون اینکه احساس کنم وضعیت گیم‌پلی تکراری یا خسته‌کننده شده. تکه‌تکه کردن زامبی‌ها با اسلحه‌های مختلف و خلاقانه (از لوله آب گرفته تا کارد قصابی و شمشیر سامورایی!) همیشه سرگرم‌کننده بود، حرکات پارکور فوق‌العاده جذاب به‌نظر می‌رسید و مهارت‌هایی که از طریق درخت مهارت سه‌گانه بازی به‌دست می‌آوردیم هم ارزش تمام تلاش‌ها را داشت.

تکلند اکنون با بازی Dying Light 2 تمام المان‌های مذکور را به سطح جدیدی وارد کرده تا موفقیت و محبوبیت آن را تضمین کند. قسمت دوم در «دوران تاریک مدرن» جریان دارد، جایی که تمدن انسانی که ما می‌شناسیم کاملا از بین رفته و روی خاکسترهای آن، یک تمدن نه چندان دلپذیر بنا شده است. اینجا مردم فقط برای بقا و منابع کمیاب به جان هم می‌افتند و ضعفا جایگاهی در پناهگاه‌های امن ندارند.